Na twee zware werkweken gingen we op verkenning in het westelijke deel van Burkina Faso. De lange en vermoeiende busrit bracht ons in Bobo, de economische hoofdstad van het land. Vanuit het busraampje maakten we kennis met de eerste glimpen van de levendige en sfeervolle stad. Niet alleen onze ogen vroegen om meer, ook de geur van onder meer de gebraden kippen van “l’Ambassade de Poulet” prikkelde onze eetlust. Daar werd niet meteen gehoor aan gegeven. De voltallige familie Kalwoulé, waar wij voortaan deel van uitmaken, werd namelijk verwacht op een doopfeest. Als celebrities, verblind door de vele cameraflitsen, verwelkomden de kersverse ouders ons op hun feest.
“On va s’arrêter de discuter, on va manger”, onderbrak Madeleine de gesprekken. Eindelijk konden we onze hongerige magen stillen. Althans dat dachten we. Het werd twee uur wachten. Ons verblijf in Bobo leerde ons dat dit de normale gang van zaken is.
We startten dag twee met een must-do bezienswaardigheid: de Moskee Bobo-Dioulasso. Het 19de eeuwse gebouw blakerde in de felle zon. De witte kleur contrasteerde met de sobere mystieke binnenkant. Op blote voeten, vergezeld door het licht van onze mobieltjes, wandelden we door de smalle in “beurre de carité” gemetselde gangen. De gids begeleidde ons verder door de oude stad waar het animisme een prominente plaats inneemt in het dagelijks leven van de lokale bevolking. Door ons bezoek heen proefden we gefrituurde rupsen en dronken we zuur brouwsel. We eindigden de rondleiding bij een heilige visvijver. Het beeld van de afval waartussen zowel de mensen als de dieren zich naast elkaar wasten gaf ons een verontwaardigend gevoel. De stank joeg ons weg naar de volgende bestemming. Met een tussenstop bij de Guinguette, een badplaats in de rivier de Kou, sloten we de activiteiten af.
Anders dan gewoonlijk, werd de rit naar de watervallen van Banfora beleefd vanop het dak van de bus. De baobabs palmden het landschap in. De maag gevuld met een broodje sardines doken we het water in. Niet veel later dwong het onweer ons deze idyllische plek te verlaten.
Tevreden en tegelijk uitgeput keerden we naar Léo. De werkzaamheden in Betsaleel wachtten ons op.
Melanie & Lukas
Edukado 