Hallo iedereen, Ik ben Derya en ik was één van de 14 Edukado-vrijwilligers voor het Togo Project 21-22 dat samen gerealiseerd werd met partnerorganisatie Sichem. Ik verbleef maar liefst 6 weken in Togo, een land gelegen in West-Afrika, om te helpen bij de bouw van een loods die zal dienen als werkplaats voor de studenten van de opleiding Civiele Techniek en Elektriciteitsbouw. Doorheen het jaar hebben we samen met 14 vrijwilligers geld ingezameld om aan dit avontuur te beginnen.. Ik vertel jullie er graag meer over!
Aangekomen in West-Afrika was er niet veel tijd voor rust. Op de tweede dag startten de werken op de werkplaats gelegen in het dorp Dzogblakopé, of zoals we het allemaal noemden “de chantier”. Samen met de lokale werkkrachten startte onze dag vanaf 8 uur in de ochtend tot 17 uur in de avond. Ik kan me nog heel goed herinneren hoe betwijfelend ik had gekeken op de eerste dag naar het stuk vlakke grond dat lag op de werkplaats. Gingen we hier een gebouw neerzetten? Het werd mij toen zeer duidelijk dat er veel werk op ons stond te wachten. Dit wordt zweten! De werken gingen van start en mijn specialisatie werd al snel duidelijk: hakken en graven! De mensen waar we mee samen werkten leerden ons ook zelf bakstenen en ramen maken uit een mengsel van zand, water en cement. De 6 weken vlogen voorbij en het stuk vlakke grond waar ik weken geleden nog betwijfelend naar gestaard had was nu een constructie van een loods met pilaren en fundering geworden. We did it! Maar wat moet er nog gebeuren? Na mijn vertrek rest het aan de overgebleven vrijwilligers om de loods af te werken. Het beton op de vloer moet nog gezet worden. Er komen extra werkkrachten om het dak te zetten. Ook de pilaren moeten afgewerkt worden en op het einde gaat alles proper gemaakt worden.
Tijdens de pauzes en na de werken ging ik graag naar de lokale bibliotheek die op nog geen 2 minuten wandelafstand van de werkplaats lag. Daar leerde ik de kinderen van het dorp kennen en verloor ik mijn hart aan de twee kinderen van de bibliothecaresse, Koffi en Gracia. Elke dag keek ik er naar uit om hen te bezoeken in de bibliotheek. Het idee was soms om een dutje te doen in de bib na de werken maar de kinderen hun energie stak daar een stokje voor. We lazen samen boeken, dansten, tekenden, schilderden. Frans is de officiële taal in Togo maar mijn kennis van het Frans is wat ondermaats en door het vele lezen van de Franse kinderboeken bevorderde mijn taalkennis. Ik vermoed dat ik elk dierenkinderboek in die bibliotheek heb gelezen samen met Gracia. Nu ken ik bijna heel het dierenrijk in het Frans. Zo zie je maar, ook van kinderen kan je nog leren. Toen de laatste dag aanbrak, nam ik met pijn in het hart afscheid van iedereen. Ik zal deze zomer en de mensen die ik heb leren kennen nooit vergeten.
Edukado 